Rond de twintiger jaren heeft er in Liwwadden een stadgenoot gewoond,met wie de Liwwadder politie zo het een en ander te stellen had.
Deze figuur die ik maar even Hendrik zal noemen.
Deze Hendrik maakte zich eens schuldig aan het stelen van een fiets,een activiteit,waaraan in die tijd nog zwaar werd getild.
Daarvoor moest Hendrik dan ook terecht staan in het Paleis van Justitie aan het Wilhelminaplein.
Daar werd hij schuldig bevonden en gestraft tot een gevangenisstraf van anderhalf jaar !
In afwachting van het boevenwagentje,dat hem naar de Strafgevangenis moest brengen,kreeg de veroordeelde Hendrik even plaats in het verblijf van de parketwachter.
Hendrik kan zich niet meer herinneren hoe hij op een gegeven moment later op sensationele wijze aan de politie kon ontkomen!
De Veldwachters,die Hendrik omringden,verloren hem namelijk op een of andere manier uit het oog,waardoor hun arrestant de kans zag om het lokaal te verlaten en ijlings de benen te nemen.
Hendrik stoof naar buiten en rende de Prins Hendrikstraat in,achterna gezeten door drie..vier.hevig geschrokken veldwachters,die direct al een achterstand hadden op de vluchteling.
Wel zagen ze nog net dat de vluchteling aan het eind van de Prins Hendrikstraat rechtsaf de Willemskade opsloeg.
Maar toen de achtervolgende macht,hijgend en proestend dat punt bereikte,was er van Hendrik niks meer te zien!
Toen Hendrik de hoek om kwam zag hij dat er net een schipper van wal stak om weg te varen.
De vluchteling bedacht zich geen moment en sprong,zonder dat de schipper het merkte op de boot en vergorg zich op het dek.
Een geruime tijd later,buiten de stad,kwam Hendrik in de stuurhut,om met een onschuldig gezicht de verbaasde schipper te vragen of hij een eindje mee mocht varen!
Nou,de oude schipper peinsde eens even en ja hoor..Hendrik mocht mee!
Wartena werd bereikt..maar..daar zagen de mannen vanuit de stuurhut dat er zich een veldwachter had opgesteld,en Hendrik kon niet anders denken dan dat er aan zijn vrijheid een einde was gekomen.
Maar wat de Politieman de schipper toeriep had slechts betrekking op het weer en zo kon de vluchteling weer tevoorschijn komen en toog het schip richting Grouw,alwaar Hendrik van de vriendelijke schipper afscheid nam.
Hendrik besloot de trein te nemen en af te reizen naar Limburg,waar hij al snel aan het werk kwam in een kolenmijn.
Daar werkte hij zonder ook maar van iets beticht te worden,en zijn bruteliteit ging zo ver dat hij zo nu en dan een bezoekje aan Liwwadden bracht.
Verschillende malen moet de recherche van zijn aanwezigheid in de stad hebben gehoord,maar telkens wanneer de politie Hendrik probeerde te arresteren bleek de vogel net te zijn gevlogen.
Maar..Tenslotte liep Hendrik tegen de lamp en wel in Amsterdam waar een agent van de Liwwadder politie Hendrik doodgemoedereerd zag lopen.hij was zijn vrijheid kwijt.
In 1929 alweer geruime tijd na het uitzitten van zijn straf woonde Hendrik met zijn ( tweede ) vrouw Aaltje Fennema in de Arendstraat.
Daar ontging het veel mensen niet dat de verstandhouding tussen man en vrouw alles te wensen overliet.
Het kwam eens zover dat de vrouw hem verliet en in Sneek ging wonen bij een ander man.
Eens,toe Aaltje in de trein zat naar Sneek,verscheen daar in de coupe de vijf en veertig jarige Hendrik en met dreigende woorden..Tussen Scharnegoutum en Sneek maak ik van jou een lijk !!
Een conducteur achte het raadzaam bij de twee te blijven ,maar even later tot zijn verbazing zag,dat de man..kennelijk uitgeraasd,op de bank in slaap viel.
Een paar weken later toe hij wist dat hun toen anderhalf oude zoontje bij een familie Breedenbach verbleef,lokte Hendrik zijn vrouw er naartoe,door een telegram te sturen met de mededeling dat hun zoontje erstig ziek was,en ondertekende het met een valse naam..Breedenbach! Pieteseliewaltje Leeuwarden..
Aatje Fennema spoede zich naar Liwwadden en kwam daar tot de ontdekking dat hun zoontje springlevend was!
Maar nauwelijks zat zij aan tafel bij de Familie Breedenbach of Hendrik betrad het huisje om Aaltje te bewegen om bij hen terug te komen!
Toen ze dat weigerde,trok Hendrik een revolver en loste op de vrouw vijf schoten,die dodelijk waren.
In het Stadsziekenhuis blies Aaltje Fennema een en dertig jaar oud haar laatste adem uit.
Het stoffelijk overschot vond een laatste rustplaats in Lekkum,waar de kist was voorzien van een laatste groet in een grote bos bloemen.op een paarse lint.
Er stond op te lezen..
Rust zacht lieve vrouw..van uwen echtgenoot.
Nou..heb maar weer un fijn weekend..u allen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten