twee oude mensen

ik ontmoete in de trein twee oude mensen ze waren 90 en 95 jaar oud
ik raaktr met deze mensen aan de praat
ze vertelde mijn wat ze allemaal hadden meegemaakt
het geprek kwam al snel over wat ze in de oorlog hadden meegemaakt
op mijn vraag wat ze van deze tijd waar we nu leven vinden
antwoorden de man en vrouw
gezien  van uit ons oog punt is de verdraagzaaaheid ver te zoeken
we gunnen elkaar niks meer
zoals het nu gaat begon het ook in 1933
we hebben er niet veel van geleerd van het verleden
ben bang dat het kwade weer de overhand krijgt
maar het zal nooit overwinnen
als we rond om ons heen kijken neemt de haat weer toe
we leven op een kruitvat
is wachte wanneer iemand het onteekt
maar ik maak me er niet meer druk om mijn levens trein
zal gezien mijn leeftijd  binnen niet al te lange tijd zijn eind besteming bereiken
maak me alleen grote zorgen om de huidige  jonge mensen
de trein stopte en de twee mensen stapte uit en bedankte  voor het leuke gesprek
de mensen zijn lang in mijn gedachte geweest