Woensdag 4 november

Vandaag stond ik even stil met de gedachten dat mijn moeder 5 maanden geleden is overleden op 85 jarige leeftijd
Mijn ouders twee bijzondere mensen die het motto hadden doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg
Bij me ouders thuis was het altijd gezellig en veel lol
Na dat mijn vader in maart 1999
Is overleden is met hem ook de gezeligheid ook overleden
De lol die er altijd was tijdens verjaardagen was er niet meer
Kort na zijn verleiden begonnen de eerste tekenen van dementie zich te openbare bij me moeder
En geloof me voor mensen die er dicht er bij staat
Is het een nachtmerrie
Je ziet langzaam je moeder die je hele leven gekend hebt
In een kasplantje zien veranderen
Na dat zich in een verzorgingshuis terecht kwam
Wass het een hele opgave om mijn moeder te bezoeken
Het was mijn moeder niet meer
Het was een vreemde persoon voor mij geworden
Toen ik het telefoontje kreeg dat ze was overleden
Krijg ik een dubbel gevoel aan de dne kant opgelucht dat haar leidensweg een eind was gekomen
Aan de anderkant verdrietig om dat ik mijn moeder voorgoed kwijt was
Moet er vrede mee hebben
Ook al hoop ik als ik zou gaan dementeren dan er iemand is die tijdig de stekker er uit trekt
Gëen leidensweg met dementie voor mij en mijn dienbare

Dromen

Daar zit hij in de trein naar amsterdam  zijn koptelefoon op met zijn favoriete muziek
Ondanks zijn leeftijd houd hij van moderne muziek
Terwijl onder het genot van muziek de  trein door denderd
Overdenk hij wat is er uit gekomen  van de dromen die hij had
Hij wou van alles bereiken
Wou ëen goede baan en een eigen huis auto en een rijk leven
Zijn die dromen uit gekomen
Helaas zoals bij zovele ging er een hoop mis
Veel reizen gemaakt maar rijk is hij nooit geworden
Zijn rijkdom is zijn zoon en het belangrijkste
Van het leven zelf betaat uit drama.s
Ondanks dat blijf hij aan ze dromen vast houden
Langzaam denderd de trein amsterdam binnen
En maakt het weer een einde aan zijn dromen
Keert hij terug naar de werkelijkheid